Zaprasza­my do obe­jrzenia fotorelacji z wernisażu wys­tawy “Things&Thoughts” prezen­tu­jącej doko­na­nia stu­den­tów i absol­wen­tów Pra­cowni Fotografii Inter­me­di­al­nej, Kat­edry Sztu­ki Mediów. 
Prezen­towane na wys­taw­ie prace wprost lub pośred­nio odnoszą się do tego, co zwykło się odnosić do ducha, duchowoś­ci rozu­mi­anej jako pon­adracjon­al­ny stan doświad­czenia isto­ty ist­nienia czy też rzeczy­wis­toś­ci postrze­ganej jako antyteza lub wartość opozy­cyj­na wobec porząd­ku mate­ri­al­nego.

Plas­ty­czne uję­cie i rozwiązanie tej kwestii man­i­fes­tu­je się w sposób możli­wie adek­wat­ny dla real­iza­cji idei przyję­tych przez artys­tów. Przykłada­mi tych postaw są real­iza­c­je Mar­ty Gro­chowskiej i Adama Skórzewskiego; choć wypły­wa­jące z różnych motywacji wprost odnoszą się do rzeczy­wis­toś­ci escha­to­log­icznej. Unices­t­wian­ie, a więc i świadome umieranie to per­for­mance Moni­ki Kamińskiej, która w sym­bol­iczny sposób odziera swo­je duchowe upod­miotowie­nie z mate­ri­al­noś­ci wiz­erunku. Ida Kwaśni­ca dokonu­je w trak­cie niemal cztero­let­niego spek­tak­lu misty­fikacji swo­jej oso­by w medi­ach społecznoś­ciowych, która to misty­fikac­ja jest w isto­cie bolesnym odwróce­niem human­isty­cznego porząd­ku pry­matu ducha nad mater­ią (w finale pro­jek­tu powierz­chowność mate­ri­al­nych sen­sów zosta­je skom­pro­mi­towana, a duch i sztu­ka odzysku­ją należną pozy­cję w świecie wartoś­ci). Wewnętrzny spór, jaki toczy ze sobą miłość altru­isty­cz­na z egoizmem i brakiem afir­ma­cji (ale także autoafir­ma­cji) to idea pod­ję­ta przez Karolinę Planik i Jana Mikoła­j­ka. Qua­si religi­jne auto­portre­ty Adri­any Misiek, styl­isty­cznie wprost odnoszące się do obra­zowa­nia świę­tych z przy­należny­mi im rek­wiz­y­ta­mi w zamyśle odnoszą widza do rzeczy­wis­toś­ci, która skry­wa się za przed­staw­ieni­a­mi – te zaś kon­tes­tu­ją mate­ri­al­ny sta­tus fizy­cznoś­ci oso­by ludzkiej. Do kwestii wyborów natu­ry moral­nej odnosi się również Alek­san­dra Anzorge. Daniel Kusak przez obraz mate­ri­al­noś­ci ges­tu ciała wskazu­je na miłość jako zasadę ist­nienia. Moni­ka Lelonek zaprasza odbior­cę swo­jego dzieła do uzmysłowienia sobie rzeczy­wis­toś­ci wewnętrznej, która świat materii czyni cen­nym.

Więcej o wys­taw­ie na www.fotofestiwal.com/2019

Orga­ni­za­tor: Łódz­ki Dom Kul­tu­ry

Współor­ga­ni­za­tor: Gale­ria FOTO-GEN Ośrod­ka Kul­tu­ry i Sztu­ki we Wrocław­iu – Insty­tucji Kul­tu­ry Samorzą­du Wojew­ództ­wa Dol­nośląskiego

Pro­jekt współ­fi­nan­sowany ze środ­ków budże­tu Wojew­ództ­wa Dol­nośląskiego