Dialog wewnętrzny jest formą doświadczenia antropologicznego, umożliwiającego eksplorację własnej tożsamości. Ów dialog przejawia się w „głośnym myśleniu”, ale również w wypowiadaniu się w imieniu różnych osób oraz prowadzeniu z nimi konwersacji o charakterze egzystencjalnym – bardzo często przybiera on formę dyskusji z wyimaginowanym rozmówcą. W przypadku Marty Stachowskiej, w cyklu fotografii Dialog wewnętrzny, rolę rozmówcy pełni kamera filmowa, której Autorka powierza intymną refleksję na temat jej doświadczenia bycia w świecie.
Kategoryzując, ale i porównując poszczególne zdarzenia, Stachowska poszukuje w nich ogólnych prawd, możliwych rozwiązań i sposobów efektywnego i satysfakcjonującego usytuowania się w rzeczywistości. Zatem ten specyficzny dialog artystki staje się istotną formą wyjścia z odczuwanej zewnętrznej i wewnętrznej represji. Ta niezwykle gwałtowna narracja, często chaotyczna, irracjonalna i illogiczna staje się sceną prezentacji jej przeżyć, które nieoczekiwanie jawią się jako niezależne, a w każdym razie czerpiące swą siłę same z siebie. Każdej z tych refleksji towarzyszą konkretne reakcje emocjonalne, a opisywane przez Stachowską sytuacje stają się punktem wyjścia dla coraz to nowych odniesień uczuciowych i intelektualnych. Marta Stachowska stara się być w tym performensie szczera, możliwie bezstronna, a swoje spostrzeżenia osadzać w rzeczywistości.
Cykl autoportretów stanowi zatem próbę zobrazowania dwoistości ludzkiej natury, a więc i zmagań z własnymi emocjami. Zaprezentowana sekwencja składa się z wyimków najbardziej ekspresyjnych fragmentów zapisu wideo, od emocjonalnego poruszenia poprzez katharsis, aż po ukojenie. Dialog wewnętrzny, ukazując dualność i niejednoznaczność ludzkiej natury, ma więc i charakter terapeutyczny i – co niemniej ważne – stanowi udaną próbę zobrazowania uniwersalnego sporu wewnętrznego, jaki toczą z sobą jednostki szczególnie wrażliwe.
Kurator: Agata Szuba
