„Nim wstanie dzień”- to spek­takl teatral­ny dedykowany pamię­ci Krzyszto­fa Kom­e­dy.

Spek­takl opowia­da o życiu, kari­erze i trag­icznym wypad­ku − głównej przy­czynie śmier­ci jed­nego z najwybit­niejszych pol­s­kich kom­pozy­torów oraz pianistów jaz­zowych XX wieku. 

Inter­dyscy­pli­nar­na pro­dukc­ja inte­gru­ją­ca grę aktorską, muzykę w wyko­na­niu kwarte­tu jaz­zowego oraz wiz­ual­iza­c­je, tworzą­ca niejed­noz­naczny i tajem­niczy obraz Krzyszto­fa Kom­e­dy. 

Muzyk, przez wielu uważany za człowieka mil­czącego i zamkniętego w sobie, zaprasza widza do intym­nej wyprawy w głąb pry­wat­nego świa­ta; oso­bistych rekon­strukcji zdarzeń,  anal­izy  relacji, wspom­nień i przeżyć, które uksz­tał­towały jego wrażli­wość oraz muzy­czną wyobraźnię. 

Środek ciężkoś­ci opisy­wanego przez artys­tę świa­ta kon­cen­tru­je się na dra­ma­cie jego umysłu, cier­pi­e­niu i samot­noś­ci. Jest to pró­ba wyciszenia wielu sporów doty­czą­cych opisów (w ogóln­o­dostęp­nych i nie zawsze rzetel­nych pub­likac­jach) okolicznoś­ci śmier­ci artysty. 

Spek­takl „Nim Wstanie dzień” w reż Krzyszto­fa Witkowskiego bazu­je na doku­men­cie i lit­er­ack­iej fikcji; łączy roz­maite dziedziny sztu­ki w refleksyjną podróż z Krzysztofem Komedą, w spo­sób zna­czący zazna­cza swo­ją pozy­cję na współczes­nej, jaz­zo­wej mapie Pol­ski.

WARSTWA MUZYCZNA

Muzy­cy kwarte­tu świadomie rezygnu­jąc z dźwięku fortepi­anu, wyko­rzys­tali przede wszys­tkim gitary akusty­czne oraz ako­rdeon. Wprowadza­jąc miękkie instru­men­ty, między inny­mi: fle­ty, flet­nie, duduk, muzy­cy stworzyli plat­for­mę kre­owa­nia nowych pól inter­pre­ta­cyjnych dla przestrzeni dźwiękowych i ich dynami­ki.

Klasy­cz­na sekc­ja instru­men­tal­na została zastą­pi­ona dźwięka­mi perkusyjny­mi wychodzą­cy­mi z sze­rok­iej trady­cji world music: afrykańs­kich, per­s­kich bęb­nów lub arab­s­kich idio­fonów. Głównym celem zas­tosowanych zabiegów było prze­niesie­nie środ­ka ciężkoś­ci kom­pozy­cji Krzyszto­fa Kom­e­dy w bardziej emocjon­al­ny obszar ekspery­men­tu, przełoże­nie jej intelek­tu­al­nej warst­wy na język emocji.

WARSTWA WIZUALNA

Istot­nym ele­mentem spek­tak­lu jest warst­wa ani­ma­cyj­na. Połącze­nie subiek­ty­wnych obrazów rzeczy­wis­toś­ci na pograniczu snu i jawy z grą aktorską nie jest dopełnie­niem spek­tak­lu, lecz jego pełno­prawnym uczest­nikiem i komen­tarzem do tego, co dzieje się z i poza nar­ra­torem. Pokaz mul­ti­me­di­al­ny stanowi wiz­ual­ną reprezen­tację wewnętrznych pro­jekcji nar­ra­to­ra, jego myśli, wspom­nień oraz doz­nań, pozwala­jąc wid­zowi postrze­gać rzeczy­wis­tość ocza­mi Krzyszto­fa Kom­e­dy. Obraz migru­je pomiędzy nar­ra­cyjnoś­cią a abstrak­tem, zmieni­a­jąc przestrzeń okna sce­ny. Niczym fotografia zatrzy­mu­je ciągłość cza­su, pozwala­jąc odbior­com zgłębi­ać kole­jne etapy życia wybit­nego  kom­pozy­to­ra i pianisty.